"Sędziowie" Stanisława Wyspiańskiego w reż. Małgorzaty Bogajewskiej w Teatrze Ludowym w Krakowie. Pisze Piotr Urbanowicz w portalu e-splot.pl

Wchodzimy do teatru pokątnie, przez zaplecze. Nasz gospodarz Natan wita nas promiennie, gdy siadamy na widowni zbudowanej na dużej scenie Teatru Ludowego. Ktoś z obsługi rozdaje napoje. W tle widać gości, którzy schodzą piętro niżej, gdzie znajduje się klub nocny, jak można się domyślać po stłumionych basach i kolorowych światłach wydobywających się z piwnicy. Pewny siebie Natan szerokim gestem pomaga sadzać widzów, wskazując wolne miejsca. Ale to Joas rozpocznie przedstawienie, grając na skrzypcach. Stojąc na kręgu udeptanej ziemi - która rezonuje niepokojem w realistycznej scenografii przedstawiającej zaplecze karczmy - gra przed pustą widownią. To odwrócenie ma z nas, publiczności, uczynić bliższego świadka zdarzeń, jednocześnie pozostawiając otwartym pytanie o "prawdziwego" widza. Dla kogo gra Joas, który widzi i czuje więcej? Dla nieobecnego Boga? Jak pamiętamy z tragedii Stanisława Wyspiańskiego, to postać Joasa, najmłodszego syna Sam