Tom "Rozmowy z Erwinem Axerem" pod redakcją Pawła Płoskiego i Michała Smolisa wydany przez Teatr Narodowy składa się z trzech części i aneksu. Zebrane w nim wywiady oświetlają ze wszystkich stron artystyczną drogę długoletniego dyrektora Teatru Współczesnego w Warszawie - pisze Ewa Gałązka.

Pierwsza część to rozmowy z Erwinem Axerem przeprowadzone przez Elżbietę Wysińską w latach 1987-89. Miały się składać na wywiad-rzekę. W rezultacie opublikowano trzy odcinki - drukowane w kolejności, pierwszy w "Pamiętniku Teatralnym", drugi w "Teatrze" i ostatni w "Dialogu". Rozmowa zatytułowana "Układanie biografii" obejmuje dzieciństwo i młodość aż do zakończenia II wojny światowej. A więc mamy w tym rozdziale passusy o korzeniach rodziny, wspomnieniach z wyjazdów do Badenu, gdzie mieszkali dziadkowie Erwina Axera. Przedstawienia oglądane w teatrze letnim w Badenie rozbudziły jego upodobanie do cudowności na scenie: "Cudowności na scenie bardzo lubię. Lubię, kiedy na scenie dzieje się cos na pozór niemożliwego" - wyznaje. Te wspomnienia wyzwalają "dorosłe" doświadczenia w pracy teatralnej związane z "cudownościami" na scenie. Axer wspomina także czasy lwowskie i studia w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. Druga z rozmów zatytułowana "