Londyński "Wieczór" próbuje być po trochu bezpretensjonalną farsą, po części dramatem społecznym z domieszką filozofii - o spektaklu "Wieczór Trzech Króli, albo co chcecie"
transmitowanym z National Theatre w Londynie pisze Szymon Spichalski w Teatrze dla Was.

Komedię od tragedii różni jedynie szczęśliwe zakończenie - pisał Arystoteles. Ateńska widownia wpadała w dziki śmiech w trakcie oglądania pamfletów Arystofanesa. I to mimo faktu, że autor ukazywał smutny w gruncie rzeczy obraz antycznych elit. W satyrycznych utworach Moliera widzieliśmy całą galerię skąpców i zadufanych kupców, pod których maskami ukrywali się ludzie samotni i nieszczęśliwi. Współczesny teatr nieufnie odnosi się też do niektórych wątków w komediach Szekspira. Czy ból i pretensję po dwudziestoletnim rozstaniu między ojcem a dzieckiem w "Opowieści zimowej" można uciszyć w krótkiej scenie przebaczenia? Czy brutalne podporządkowanie sobie Shylocka lub złośnicy Katarzyny jest tylko utemperowaniem negatywnego zachowania, a może to już forma społecznej opresji? Pod tym kątem można także odbierać "Wieczór Trzech Króli". Historia o rozdzieleniu bliźniąt w wyniku katastrofy statku była dla autora pretekstem do efektowne