Nowy "Hamlet" warszawski jest przedstawieniem typu mającego długą tradycję w Teatrze Polskim i ulubionego przez szeroką publiczność: przedstawieniem olśniewającym barwnością kostiumów i rozmaitością dekoracji. Całość ujęta jest w 15 obrazów, w których (jeśli się nie mylę) tylko cztery razy dekoracje się powtarzają: bogactwo nielada, tym bardziej, że znaczną ich część stanowią architektury fantazyjne, które bez większego trudu można było zapewne zaprząc do liczniejszych funkcji. Zmiana tych dekoracji, przeważnie monumentalnych, dokonywała się stosunkowo szybko, niemniej konieczne były, prócz trzech dłuższych antraktów, i parominutowe nieraz przerwy pomiędzy poszczególnymi obrazami. Inną wydatną cechą przedstawienia jest powolne tempo, tradycyjnie zresztą u nas związane z pojęciem "wielkiego repertuaru". Już pierwsze zdania sztuki dają je poznać; a przecież to jest zmiana warty, która by się mogła dokonać i z piorunującą szyb