W niedzielę minęło 120 lat od urodzin Władysława Broniewskiego - żołnierza Legionów Piłsudskiego, komunisty, więźnia Łubianki, piewcy rewolucji hołubionego przez władze PRL. Jeden z najważniejszych polskich poetów XX wieku urodził się 17 grudnia 1897 r. w Płocku.
Broniewski był postacią pełną sprzeczności - komunistą, który lubił przywoływać swoje szlacheckie pochodzenie; redaktorem lewicowego "Miesięcznika Literackiego" chlubiącym się Virtuti Militari i czterema Krzyżami Walecznych zdobytymi w Legionach Piłsudskiego i za wojnę z bolszewikami; rewolucyjnym trybunem, który stracił wszystkie zęby w więzieniu na Łubiance; poetą, który odmówił Bierutowi napisania nowego polskiego hymnu, ale ze swojego "Słowa o Stalinie" był bardzo dumny. Urodził się 17 grudnia 1897 r. w Płocku. Wiersze pisał od dziecka. W 1915 r. jako 17-latek wraz z gimnazjalnymi kolegami zaciągnął się do Legionów Piłsudskiego. Trafił do 4. Pułku Piechoty, brał udział w bitwie pod Jastkowem, a podczas kryzysu przysięgowego został internowany w Szczypiornie. W wojnie 1920 r. Broniewski walczył z bolszewikami pod Dźwińskiem, potem przeniesiono go na front ukraiński. Brał udział w walkach pod Kijowem, uczestniczył w dramatycznym od