"Teatr świata - świat teatru" ma być zbiorem felietonów, tak klasyfikują te szkice i autor, i wydawca - jednak przeciętnemu czytelnikowi przyzwyczajonemu do rynku pop z felietonami kojarzyć się raczej nie będą. Przede wszystkim ze względu na styl. Krzysztof Orzechowski nie sili się na żarty, nie szuka też puent do kolejnych tematów - pisze Izabela Mikrut w Teatrze dla Was.

Różne są motywacje, dla których ludzie związani z teatrem zaczynają o kulisach tegoż teatru pisać. Czasem to zwykła chęć podzielenia się z innymi wiedzą "tajemną", czasami wyraz frustracji i żalu. Krzysztof Orzechowski w swoich felietonach zamyka się w jednym sezonie teatralnym, a pomysł bierze z rozmów z szefem jednego z portali teatrowi poświęconych. Widać, co najbardziej leży mu na sercu - przejście na "emeryturę" spowodowane było nieuchronnymi zmianami na kierowniczych stanowiskach (zmianami, w co nieliczni wierzą, nieupolitycznionymi). Gorycz wyzwala przywiązanie do konkursów o niezbyt przejrzystych zasadach czy brak chęci do rozmów z dotychczas zasłużonymi. Długo można by rozwodzić się nad uwagami Orzechowskiego, ale nie ulega wątpliwości, że właśnie obsadzanie dyrektorskich krzeseł intryguje go najbardziej - w końcu nie dość, że może to traktować jak sprawę osobistą, to jeszcze na tapecie znalazła się głośna historia jednego