Dzieci się bawią. Ich zabawy mie­szczą w sobie "naturalne" okrucień­stwo. Tekstem używanym w okrutnych zabawach są surrealistyczne miniatury Gertrudy Stein. Aktorzy udatnie grają przedszkolaków. Cztery telewizory nad ich głowami bezsłownie piszczą. Trzydziestopięciominutowa etiuda drama­tyczna zaaranżowana przez Bożenę Su­chocką pełna jest dynamiki i energii. Niestety, mikroskopijna treść spektak­lu znika z pamięci jeszcze zanim zej­dzie się po schodach do szatni i wyj­dzie na plac Defilad.