Magda Skiba [na fali]

Zabiera się jej sylwetkę, urodę, zabiera się ściśnięty bandażem biust, włosy. I co najboleśniejsze - oczy, przesłonięte kontaktowymi szkłami. Gdzie jest granica poświęceń? Robert Talarczyk wymyślił sobie stwory z futurologicznej "Inwazji jaszczurów" Karela Čapka nie jako metaforyczne odbicie polityki (czytano powieść jako aluzję do ruchów faszystowskich), lecz wprost jako nieludzi. Konkurencyjny gatunek. I zagraj tu nieludzia metr od widza, bez animatroniki tworzącej - na ekranie - rozmaite Gollumy. Pamiętam aktorkę legnickiego Teatru im. Modrzejewskiej z mnóstwa ról, od brawurowej parodii telewizyjnej idiotki we "Wlotce.pl" Pawła Kamzy, przez buntującą się nałożnicę w "Carze samozwańcu" Adolfa Nowaczyńskiego czy inteligencką emigrantkę po 1968 roku w sztuce Julii Holewińskiej "Krzywicka/Krew". Ale tu jej się kłaniam - i koleżankom też - za gest rezygnacji z własnej urody, za ofiarność, za wzięcie na bark konsekwencji zespołowej pracy.