Marian Jaskulski [na fali]

Na scenie stoi spowity w dymy romantyczny pomnik, z głośnika dobiegają spiżowe strofy, a potem monument pęka i wyłania się zeń nagi, cokolwiek zawstydzony starszy pan. Niezły pomysł miał Teatr im. Fredry w Gnieźnie na odpatetyzowanie swojego "Patrona", szkoda, że w dalszej części sztuki Marii Spiss bardzo spektakularnie inscenizowanej przez Łukasza Gajdzisa jest mnóstwo bezprzedmiotowej walki z anachronicznymi stereotypami a też całe pokłady niewiary w to, że młoda widownia kupi Fredrę, jeśli się go nie doprawi chamstwem. Ale to nie rzutuje na tytułową rolę pożyczonego z Bydgoszczy aktora, który po swoim wejściu smoka celnie i sprawnie trafia w ton sympatycznego, inteligentnego twórcy, ile trzeba pieprznego, ile trzeba trzeźwego. Dalibóg nie trzeba do niego mówić "Fredro, ty ch...", żeby dał się lubić.