Premiera "Rewizora" na scenie Teatru Polskiego zamknęła do­biegający ospale końca sezon teatralny stolicy. I jeśli nawet jakieś inne jeszcze wydarzenie artystyczne z tej dziedziny sztuki miało miejsce po tej konkretnej dacie - nic bardziej od tego spektaklu nie pasowało na finał mijającego właśnie sezonu. Bo to i pozycja literacka znakomita, wsła­wiona wieloma wspaniałymi insceniza­cjami, i przekład Tuwima wprost nie­zrównany i od lat zasłużenie podziwia­ny, a także reżyseria samego dyrektora Dejmka zdawała się z góry podkreślać wagę, jaką teatr do wystawienia tego tytułu przywiązywał (muzyka Tomasza Kiesewittera, scenografia Krzysztofa Pankiewicza). Ale gwoli prawdzie: początek pre­mierowego przedstawienia przebiegał jednak jakby w zwolnionym tempie i atmosferze niepewności, czy zostanie przez publiczność dobrze odebrany. A ponieważ Gogol wymaga śmiałej, zde­cydowanej kreski, niemrawe tempo i nadmierne wyciszenie aktorów zdawa­ło się z