"Zakochany Szekspir" Lee Halla w reż. Pawła Aignera - koprodukcja Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego i Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Pisze Kamila Łapicka na blogu Słuchy z teatru (i okolic).

Szekspir był dzieckiem swoich czasów. Jego dramaty są ściśle związane z realiami szesnasto- i siedemnastowiecznego teatru. Praktyka sceniczna różniła się wtedy znacznie od dzisiejszej. Aktorzy nie dostawali tekstu całej sztuki (papier był drogi, a konkurencja duża!), tylko swoje kwestie i kilka poprzedzających słów, aby mogli zorientować się w sytuacji. Nie było także wielotygodniowych prób. Aktorzy sami uczyli się na pamięć swoich ról, a bardziej doświadczeni próbowali z młodszymi kolegami. Zespołowo ćwiczono gagi i pojedynki, gdzie wymagana była precyzja i timing. Odbywało się to tylko przy świetle dziennym, ponieważ świece, przy których świetle grano, także były znaczącym wydatkiem w budżecie. A co się działo na widowni? Czwarta ściana, oddzielająca scenę od publiczności, nie istniała. Aktorzy grali pomiędzy widzami na parterze, gdzie były miejsca stojące. Publiczność nie była statyczna i cicha, jak dziś. Widzowie przesiadali