Ludwig van Beethoven: "Fidelio", w oryginalnej niemieckiej wersji. Kierownictwo muzyczne - Robert Satanowski, inscenizacja i reżyseria - Marek Grzesiński, scenografia - Barbara Kędzierska, kierownictwo chóru - Bogdan Gola. Występują: Barbara Zagórzanka, Roman Węgrzyn, Ryszard Cieśla, Wiesław Bednarek, Mieczysław Milun, Zdzisława Donat, Dariusz Walendowski, Bogdan Paprocki, Jan Dobosz. Teatr Wielki, Warszawa, premiera 11 maja.

WYDAWAŁO SIĘ, że "Fidelio" przerasta możliwości Teatru Wielkiego, że brak kompletu odpowiednich głosów jest trudnością nie do pokonania. Ta premiera ma jednak swoje zalety. Robert Satanowski pogłębił kontrasty tempa i dynamiki, orkiestra wycieniowała brzmienie, doprowadziła gradacje niuansów do najcichszego pianissima, grała z dużą dozą ekspresji. Muzyka tej opery dźwięczała jak symfonia, ale pozostawiała śpiewaków na pierwszym planie. Najtrudniej dyskutować o tempach. Beethoven lubił najpierw tempa niezbyt rozwlekłe, potem, w starszym wieku kazał grać dwa razy wolniej. Dziś dyrygenci zwalniają wolne tempa i przyspieszają szybkie. Szukają beethovenowskiego kontrastu, dialektyki formy, próbują ożywić dzieło zawieszone między klasycyzmem i romantyzmem. Tak jak reżyserzy próbują odświeżyć wymowę jego libretta, nastroje z czasów Rewolucji Francuskiej, akcenty polityczne sprzed 180 lat. Uciekają od naiwności fabuły w naiwność symboliki.