Legendarna aktorka charakterystyczna Henryka Baldy zmarła 3 maja w Jeleniej Górze. Średnie i starsze pokolenie jeleniogórzan pamięta tę mistrzynię drugiego planu z wielu kreacji na scenie Teatru im. Cypriana Kamila Norwida, gdzie grała w latach 1967-99.

Urodzona 3 czerwca 1927 roku we Lwowie, od 1947 żona aktora Pawła Baldy (1924-1979), matka Pawła i Ryszarda, swoją przygodę ze sceną rozpoczęła od występów w teatrach: Ziemi Opolskiej w Opolu (1949-52) i Dramatycznym w Wałbrzychu (1965-67). Z kolei pracę na jeleniogórskiej scenie, wówczas Teatru Dolnośląskiego, a od 1974 Teatru im. Norwida, zapoczątkowała w roku 1967. W 1980 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. 25 lat temu, w roku 1992 obchodziła 40-lecie swojej pracy aktorskiej. Obchody były uświetnione zorganizowanym benefisem, na którym podsumowano całokształt pracy aktorskiej Henryki Baldy. W Jeleniej Górze jej debiutem scenicznym była rola góralki w "Cudzie mniemanym, czyli Krakowiakach i Góralach" Wojciecha Bogusławskiego (1968) w reżyserii Tadeusza Kozłowskiego. Była potem na scenie Panną w "Kordianie" Słowackiego (1968), mniszką w "Barbarze Radziwiłłównie" Alojzego Felińskiego (1970), wdową Szin w "Dobrym człowieku z Seczua