Osoba Ojca Św., Jana Pawła II dostarcza współczesnemu człowiekowi nieustannych zaskoczeń. Jeden z zachodnich komentatorów jego działalności wyraził się nawet, że urzędujący Papież jest zaskakującym atutem wyciągniętym z zanadrza przez Boga, zaniepokojonego rozwojem sytuacji na świecie.

Przyzwyczailiśmy się już do Papieża-Człowieka Nowoczesnego, zrywającego z nadmiernym rytuałem, pełnego ufności i bezpośredniości wobec wszystkich ludzi, bardzo prywatnego i autentycznego. Papieża, który umie wykorzystywać nowoczesne środki masowego przekazu, włada wieloma językami, nawiązuje szybki kontakt z ludźmi, jest współczesnym duchownym i mężem stanu, człowiekiem z krwi i kości. Papież stał się nie tylko Głową Kościoła, ale również popularnym i lubianym człowiekiem, który w pewnych środowiskach na Zachodzie uznany został nawet za supergwiazdę, rodem z kultury masowej. Przyzwyczajonych do tego wyobrażenia musi zaskoczyć twórczość literacka Karola Wojtyły. Na pierwszy rzut oka wszystko pasuje doskonale: skoro Papież jest człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym, przełamującym konwencje, to nic nadzwyczajnego, że ma na swoim koncie kilka sztuk dramatycznych, bogaty dorobek poetycki i filozoficzny. Dopiero w chwili bezpośredniego kon