To zaskakująca angielska komedia rozgrywająca się w piętrowej przestrzeni tak, jak piętrowe jest oszustwo w tytułowym rodzinnym in­teresie. Czy powołanie na dyrektora firmy człowieka uczciwego ma zaświadczyć o jej nieskazitelności czy ra­czej służyć dalszemu ma­skowaniu korupcji? Czy uczciwość może pozostać bez skazy w otoczeniu kłamstwa? Odpowiedź oka­że się co najmniej nieocze­kiwana. Utwór miał premierę w latach 80. ubiegłego wieku i odwoływał się do rzeczywi­stości brytyjskiej za rządów Margaret Thatcher. - Sztuka miała polską pre­mierę w Teatrze Telewizji w 1991 roku, ale nie wszystkie odniesienia do polskiej rze­czywistości były wtedy czy­telne dla widza - mówi Anna Augustynowicz, reżyser sztuki. - Jednak wiele rzeczy związanych z ludzką naturą znajduje powiązania z sys­temem społecznym, w któ­rym przychodzi nam żyć. To co jest w tej sztuce uniwersalne, to jest ludzka skłon­ność do pożądania wszyst­kiego. Sztuka