Spektakl w Operze Narodowej w Warszawie to dokładne przeniesienie inscenizacji Anglika Keitha Warnera z festiwalu w Bregencji.

Różni się jednak obsadą i dyrygentem. Erika Nielsena zastąpi Lionel Friend, w rolach głównych wystąpią Christopher Robson (Antonio), Lester Lynch (Shylock), Sarah Castle (Porcja), Marisol Montalvo (Jessica) i - jako jedyny z bregenckiej obsady - Charles Workman (Bassanio). Warner przeniósł akcję z renesansowej Wenecji do ponurego kapitalistycznego Londynu przełomu XIX i XX w. Scenografia i kostiumy Ashleya Martin-Davisa - ruchome, stalowe ściany imitujące skrytki bankowe, szare jak mundury surduty mężczyzn i kraty w oknach - pokazują świat, w którym nie ma miejsca na uczucia. A kto sobie z nimi nie radzi, ten musi się leczyć, jak Antonio, którego w finale pokazano na kozetce u Freuda. Wprowadzenie ojca psychoanalizy to pomysł reżysera, który inspirował się życiorysem Czajkowskiego, jego depresją i próbami "leczenia" homoseksualizmu u psychiatry. Warner podkreślił kwestię prześladowania Żydów - pokazał ją jako rodzaj archetypu w kulturze europejsk