EN

2.02.2017 Wersja do druku

Państwowiec

Przedstawienie Pawła Łysaka nie jest ani opowieścią hagiograficzną, ani Dziadami przywołującymi zmarłego. To długie rozmowy Autora ze swoim bohaterem i Kuronia z Ukochaną Ojczyzną/Rzeczpospolitą Gajką - o spektaklu "Kuroń. Pasja według św. Jacka" Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk w reż. Pawła Łysaka w Teatrze Powszechnym w Warszawie pisze Jan Karow z Nowej Siły Krytycznej.

Przestraszyłem się, kiedy zobaczyłem scenografię Roberta Rumasa. Nieduże biurko, regał z książkami, stary telewizor i lampowe radio, ławka z parku. Białe ściany pokryte czarno-białymi fotografiami. Każda podpisana etykietą. Największe jest zdjęcie paszportowe Jacka Kuronia, obok kilka mniejszych, z różnych spotkań: z Janem Józef Lipskim, z Adam Michnikiem, z założycielami KOR-u; jest akcja rozdawania darmowej zupy z początku lat dziewięćdziesiątych. Pierwsze skojarzenie - muzeum. Gorzej: izba pamięci. Jednak już pierwsza scena ustawia właściwą perspektywę - autorom chodzi zdecydowanie bardziej o teraźniejszość niż o historię. Blondynka (Aleksandra Bożek) i Harcmistrz (Kazimierz Wysota) siedzą wśród publiczności. Rzucają pojedyncze zdania, powoli zaczynają dyskutować. Ona przedstawia się jako prawicowa konserwatystka, on stara się podważać jej słowa. Do sporu włącza się Meloman (Michał Jarmicki), przez którego przemawia przede wszy

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Państwowiec

Źródło:

Materiał własny

Materiał własny

Autor:

Jan Karow

Data:

02.02.2017

Wątki tematyczne

Realizacje repertuarowe