Nie lubię premier, kiedy jest galowo, a publiczność i aktorzy nie dają wyobrażenia o co­dzienności. Dlatego na "Skrzyp­ka na dachu" (świetna muzyka Jerryego Bocka, libretto - Jo­sepha Steina, teksty piosenek Sheldona Harnicka) wybrałem się w upalny wieczór w samym środku tygodnia pełnego wydarzeń niesprzyjających kontemplacjom teatralnym. Publiczność nie przypominała tej, która tak niedawno entuzjastycznie witała łódzkie spotkania baletowe w Teatrze Wielkim Sławomira Pietrasa. Bo też do Teatru Muzycznego Rajmunda Ambroziaka przy­chodzi się odpocząć oglądając "lżejszą muzę". Tak było i te­raz. Magnesem stał się Bernard Ładysz w tytułowej roli Tewie - mleczarza. Ładysz świetny jest w swojej roli filozofa - mleczarza wier­nego tradycji i mądrości ksiąg starych, ale i wrażliwości serca, które ponad tradycję miłość i mądrość wynosi prostych bied­nych ludzi. Jako Tewie - mle­czarz ugina się pod ciężarem życia, lecz nie daje zł