EN

11.01.2017 Wersja do druku

Gwiazdorzy

"Garderobiany" Ronalda Harwooda w reż. Adama Sajnuka w Teatrze Narodowym w Warszawie. Pisze Aneta Kyzioł w Polityce.

Sztuka Harwooda tchnie nieszczerością i kabotyństwem, co częste, gdy aktorzy mitologizują własny zawód, ale jeszcze silniejszy jest bijący od niej zapach naftaliny. Zestarzały się niemiłosiernie: forma i psychologia, papierem szeleszczą dialogi, jakie toczą ze sobą gwiazda prowincjonalnego teatru Sir i jego tytułowy garderobiany Norman. Po co to dzisiaj wystawiać? Wyłącznie dla celów marketingowych: teatr ma gwiazdy, a widzowie z jakiegoś powodu lubią, gdy opowiadają im one ze sceny, jak niesamowicie ciężkim losem jest aktorstwo. I pewnie będą zachwyceni, że robią to najjaśniejsze gwiazdy Teatru Narodowego, z sukcesami w kinie i telewizji. Recenzenci po premierze narzekali, że zamiast zgranego duetu otrzymaliśmy dwa występy solowe, dwa gwiazdorskie monodramy na tej samej scenie. Owszem. Ale to naprawdę nie jest największy problem tego pretensjonalnego, fałszywego, raniącego oczy koszmarną scenografią i uszy okropną muzyką przedstawienia.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Gwiazdorzy

Źródło:

Materiał nadesłany

Polityka nr 2

Autor:

Aneta Kyzioł

Data:

11.01.2017

Realizacje repertuarowe