W poniedziałek w Leeds zmarł najwybitniejszy polski socjolog i filozof profesor Zygmunt Bauman - twórca koncepcji płynnej nowoczesności.

Urodził się w 1925 r. w Poznaniu w ubogiej rodzinie polskich Żydów. Wraz z wybuchem wojny rodzina Baumanów uciekła przed nazistami na wschód. W ZSRR młody Bauman wstępuje do Komsomołu, a w 1944 roku zaczyna służbę w 4. Dywizji Piechoty Wojska Polskiego. Zostaje ranny w trakcie walk pod Kołobrzegiem. Bauman współpracował z kontrwywiadem, który posłużył potem do przeprowadzania stalinowskich czystek, potem działał w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego, który walczył z antykomunistycznym podziemiem. W 1953 roku został usunięty z wojska i rozpoczął karierę naukową. Zaczyna jako marksista, ale z czasem ma coraz większe wątpliwości. Uczy się pod okiem prof. Juliana Hochfelda, w 1960 roku zdobywa habilitację dzięki pracy o angielskim ruchu robotniczym. Kiedy w 1968 roku dochodzi do antysemickiej kampanii, traci posadę na uniwersytecie i decyduje się na emigrację. Najpierw mieszka w Izraelu, potem w Wielkiej Brytanii, gdzie podejmuje prac�