"Mój syn, Maksymilian" Kazimierza Brauna w reż. Marcina Kwaśnego w Teatrze Oratorium w Warszawie. Pisze Temida Stankiewicz-Podhorecka w Naszym Dzienniku.

Przedstawienie Marcina Kwaśnego "Mój syn, Maksymilian" na scenie Teatru Oratorium mieszczącego się przy bazylice Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie wpisuje się w czas szczególny. W tym roku przypada 75. rocznica męczeńskiej śmierci Maksymiliana Marii Kolbego w Auschwitz i 45. rocznica beatyfikacji (kanonizacja w 1982 r.), a w 2017 roku obchodzić będziemy 100-lecie Rycerstwa Niepokalanej, założonego przez świętego. "Mój syn, Maksymilian" jest, można powiedzieć, swego rodzaju darem wotywnym za tę wyjątkową postać człowieka Kościoła i wielkiego polskiego patrioty. Narracja spektaklu opiera się na korespondencji między Maksymilianem a jego matką i biegnie w dwóch planach czasowych: współczesnym dla toczącej się akcji i historycznym (retrospekcje). Listy są tu formą dialogu syna z matką, w nich zwierzał się ze swoich działań (m.in. powołania Rycerstwa Niepokalanej, budowy największego klasztoru w Niepokalanowie, a także w Japonii, zał