"Wujek.81. Czarna ballada" wg scenar. i w reż. Roberta Talarczyka w Teatrze Śląskim w Katowicach. Pisze
Henryka Wach-Malicka w Polsce Dzienniku Zachodnim.

Jakby na przekór tytułowi, w nastroju spektaklu Teatru Śląskiego nie dominuje czerń. A pacyfikacja kopalni nie jest treścią przedstawienia, lecz jego puentą - poetyckim skrótem, symbolicznie dopełniającym wejście młodych bohaterów w dorosłość. "Wujek.81. Czarna ballada", autobiograficzna opowieść Roberta Talarczyka (autora i reżysera) to rzeczywiście obraz stanu wojennego. Ale pokazany z niecodziennej perspektywy. Z pozycji czwórki kilkunastolatków, którzy z początku nie pojmują wagi wydarzeń, ani nie potrafią ocenić grozy sytuacji, choć spokój ich rodzinnych domów, z dnia na dzień przeradza się w strach. Spektakl jest w tej mierze bardzo konsekwentny. Robert Talarczyk nie ulega pokusie wyjścia poza to dziecięco-naiwne spojrzenie na świat i nie "wzbogaca" na siłę dialogów publicystyką czy komentarzem. Dzięki temu młodzi bohaterowie są wiarygodni, gdy tworzą scenariusz własnej walki z gromadzącymi się pod "Wujkiem" zomowcami. Scenariusz,