"Nieeuklidesowy dramat w czterech aktach" - tak nazwał sam Witkacy napisany w toku 1921 utwór "Gyubal Wahazars, czyli na przełęczach bezsensu". Tytułowy bohater sztuki zaliczany jest do Witkacowskich Tytanów, którym autor przeciwstawiał zawsze artystów. Na przykładzie dziejów tego groteskowego Tytana, skażonego początkowo niewidocznymi słabościami, starał się Witkacy przedstawić obraz świata wstrząsanego paroksyzmami gwałtownych przemian, w których wszystko, co stałe, Już się rozleciało. Ten wątek zadecydował chyba, że opromieniona austriackimi sukcesami Romana Próchnicka - przygotowała tę sztukę. Początki scenicznej kariery "Gyubala" w Polsce to zaledwie 10 przedstawień: 8 - 1966 w Teatrze Polskim w Poznaniu, 1-1967 w "Kalamburze" we Wrocławiu i 1- w warszawskim Teatrze Narodowym w roku 1968. Adres obecny sztuki: Stary Teatr.