Warto przypomnieć sobie to, że Juliusz Słowacki napisał Mazepę jako "utwór komercyjny". Zapatrzony w teatr francuski i w melodramaty szczególnie Wiktora Hugo, posta­nowił rodzimą historią przykuć uwagę ówczesnej publicz­ności, dbając o to, by jego dramat rodzinny napisany był wedle najlepszych, profesjonalnych reguł teatru. Mniej dbał wiec poeta o "tajemnice" duszy, więcej o wzruszenia, psy­chiczne wstrząsy, efekty bliskie teatrowi jemu współczes­nemu. Do tej "komercyjnej" - w najlepszym togo słowa znacze­niu - funkcji nawiązał Gustaw Holoubek, realizując po raz kolejny w swej biografii artystycznej "Mazepę". Odkrył i słusznie, że "Mazepa" jest dobrym dramatem psychologicz­nym, zaczynającym się jak komedia i melodramat, a koń­czącym się bez mała jak psychologiczny thriller. Holoubek zadbał jako reżyser, by przedstawienie - zgodnie z cecha­mi gatunku - było przejrzyste, zrozumiałe, wzruszające i zaskakujące, prawdopodobne w swych psycho