"Bestia i Piękna" Stanisła­wa Grochowiaka to jedna z wersji klasycznej opowieści Charlesa Perraulta o zaklę­tym w potwora królewiczu, przywróconego człowieczeń­stwu dzięki miłości pięknej dziewczyny. Treść bajki, jak opowiedział ją Stanisław Grochowiak, wydobywa kontrast między dobrem w brzydkim opakowaniu, a złem ukrytym pod pozorami uczciwości i dobrych manier. Podważa arystotelesowską teorię, zgo­dnie z którą dobro i piękno - to jedno. Forma natomiast, czyli ję­zyk Stanisława Grochowiaka, nie dorastający klasą do jego wierszy, stanowi dla dzieci barierę nie do przebicia. Ciężko archaizowany tekst budzi napięcie, jednak bez rozumienia treści poszczegól­nych kwestii. Prawdę mówiąc wolałabym słuchać tego przedstawienia w języku suahili. Szczęśliwie w inscenizacji Jarosława i Adama Kilianów - jubileuszowej, bo wień­czącej 45-lecie pracy w teatrze wybitnego scenografa - tekst jest drugorzędny wobec tego, co teatralne. Jak w ubie