"Księgi Jakubowe" Olgi Tokarczuk w reż. Eweliny Marciniak w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Pisze Paweł Soszyński w Dwutygodniku.

W swoim najnowszym spektaklu z Teatru Polskiego w Poznaniu Anna Karasińska każde odegrać aktorom etiudę: "Widz zachwycony pięknem spektaklu". Zdaje się, że od pewnego czasu w podobne ćwiczenie bawi się z widownią Ewelina Marciniak. Przełomem był udany "Portret damy" z Gdańska, w którym scenografia i światła Katarzyny Borkowskiej wraz z choreografią Dominiki Knapik stworzyły mieszankę wybuchową - tylko że ten fajerwerk miał głębszy sens, miał ciężar krytyczny. Inaczej już było w słynnej "Śmierci i dziewczynie". Formalne wyrafinowanie kolejnych scen nieprzyjemnie zgrzytało z przepisaną "Pianistką" Elfriede Jelinek. To co Łukaszowi Wojtysce udało się zagęścić i uwypuklić w adaptacji i dramaturgii, utonęło w rozpasanych stylizacjach i atrakcyjnych obrazach. Dość powiedzieć, że radykalna scena z powieści, kiedy podniecona Eryka Kohut oddaje mocz na parkingu, u Marciniak zmienia się w efektowny, rewiowy numer - siki to strumień podświetloneg