1. Prawo pierwszych minut, powiedzmy: pierwszych trzech minut; prawo ni­gdzie nie zapisane, ale w praktyce sprawdza się wystarczają­co często, żeby je stosować. Na czym polega? Oto siedzisz w teatrze i zaczy­na się przedstawienie: jeśli w pierw­szych trzech minutach nie zdarzy się, nie zostanie wypowiedziane czy poka­zane nic takiego, co by cię zachwycało lub tylko zaciekawiało, możesz być pewny, że aż do końca przedstawienia już nic cię nie zachwyci ani nie zacieka­wi. Siedzę w Teatrze Polskim w Po­znaniu: kto tam nigdy nie był, musi wiedzieć, że jest to maleńka, prze­śliczna, zdobna w przeróżne orna­menty bombonierka, taka jaka z pew­nością cieszyła oko dziewiętnasto­wiecznego mieszczaństwa i jaka bez wątpienia ucieszyłaby oko mieszczań­stwa z początku wieku dwudziestego pierwszego, gdyby nie to, że pod dy­rekcją Pawła Łysaka i Pawła Wodziń­skiego na tej rozkosznej przestrzeni dokonuje się gwałt, który poznańskich mieszczan,