Wrocławski Teatr Współczesny przedstawia na scenie kolejne teksty Helmuta Kajzara. Z Katarzyną Szyngierą, reżyserką "Jak to dobrze, że mamy pod dostatkiem", które powstało na podstawie: "+++" [Trzema krzyżykami] i "Ciągu dalszego" rozmawia Daniel E. Groszewski.

Dlaczego pani wybrała akurat te dwa utwory Kajzara? Była jakaś sugestia, czy coś w pani zagrało? KATARZYNA SZYNGIERA: - Dokładanie na takiej zasadzie. Czytając Kajzara [przy wyborze tekstów do czytania performatywnego na czterech aktorów i linoskoczka Nie ma nikogo bez niczego - dop. red.] to właśnie te dwa teksty bardzo mnie zainteresowały, a przede wszystkim zaintrygowało mnie, co by się stało, gdyby je przemieszać. Gdyby powiedzieć, że te mechanizmy rzeczywistości totalitarnej i rzeczywistości kapitalistycznej dzisiaj się gdzieś łączą. Trochę funkcjonujemy w jednych i drugich. Czy myśląc o tym przedstawieniu, myślała pani jak o powiastce filozoficznej - zobaczcie tak to działa, pokażę wam jak to się łączy, czy po prostu coś nagle panią poruszyło? Zdjęcie w kostiumach nie jest kadrem ze spektaklu Zdjęcie w kostiumach "Jak to dobrze, że mamy pod dostatkiem" nie jest kadrem ze spektaklu. Zdjęcia | Daniel E. Groszewski KATARZYNA SZYN