Kiedy z zakurzonej półki moskiewskiego archiwum wypadł niespodziewanie ma­ły pakunek, nikt na przełomie 1921 i 1922 roku nie przypuszczał, że te jedenaście kajetów zszytych mo­cno nićmi rzuci nowe światło na powszechnie znanego już autora. Żmudnym badaniom N. F. Bielczikowa zawdzięczamy brak wąt­pliwości, iż ten rękopis bez ty­tułu i bez podpisu to młodzień­czy utwór Czechowowski, odrzu­cony przez Teatr Mały jeszcze w latach 80. Kędy jedenaście lat potem zbiorowe wydanie "Dzieł" Cze­chowa, w oparciu o mylną przesłankę listu brata pisarza - Aleksandra, uznało dramaturgi­czny debiut znakomitego twór­cy za zaginiony tekst "Bez oj­cowizny", nikt się spodziewać nie mógł, że zmianę tytułu przyniesie teatralna praktyka i to zagraniczna. Sukces insceni­zacji Jean Vilara na Festiwalu w Bordeaux w roku 1956 nie tylko opatrzył utwór nazwiskiem głównego bohatera ("Ce fou de Platonov"), ale także położył kres używaniu określenia "Sztuka b