W tym roku mija setna rocznica urodzin Franza Kafki, zmarłego w 1924 r. w wieku lat 41. Ten urzędnik zakładu ubezpieczeń z prawniczym wykształceniem, syn żydowskiego kupca, mieszkający w Pradze, był za życia swego pisa­rzem nieznanym. Zgon proroka i nowatora współczesnej pro­zy - pisał o nim jeden z krytyków - przeszedł prawie bez echa. Zawrotna sława przyszła po śmierci. Właściwie dopie­ro po II wojnie światowej jego twórczość zostaje przetłu­maczona na wiele języków i osiąga olbrzymie nakłady. Mi­mo to pozostaje nadal pisarzem elitarnym, choć jest oczywi­ste, że każde wydanie którejkolwiek z jego powieści, rozeszłoby się dziś u nas w ciągu jednego dnia. Kafka nie miał w Polsce ani licznych, ani też wielonakładowych wy­dań. Bardziej znany jest za­pewne z Teatru Telewizji, ze spektakli w teatrach drama­tycznych (choć pojawiał się na scenach nader rzadko np. w latach 1958-73 zaledwie 8 razy) niż z lektury. Oczywiś­cie Kafka nie by