"Pinokio" wg Carlo Colodiego w reż. Jacka Malinowskiego, koprodukcja Opery Podlaskiej i Białostockiego Teatru Lalek. Pisze Monika Żmijewska w Gazecie Wyborczoj - Białystok.

W ekspresowym tempie dostał od życia po nosie, dał się ogłupić, ograbić, wręcz prawie zabić. Na finał pyta: - Byłem choć trochę śmieszny? - Byłeś! - odpowiadają wszyscy: i duży, i mały. Był, faktycznie, jeszcze jak. Był też refleksyjny, rozczulający, przerażający. "Pinokio" w jednym łączy najlepsze tradycje teatru lalkowego, kabaretu, koncertu, w którym humoru mnóstwo, morału tyle, ile trzeba. To cudowne cacko dla widza w każdym wieku. Przy czym dorosłych może bawić zupełnie coś innego niż najmłodszych - tu każdy odnajdzie swoją niszę i inaczej odczyta aktorskie mrugnięcia okiem i inscenizacyjne smaczki. A tych jest zatrzęsienie. Koncept goni koncept, wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie, zgodnie z tempem i literą słynnej włoskiej bajki Carlo Collodiego sprzed stu lat. W końcu nieustanne pakowanie się niesfornego pajacyka - na własne życzenie - w kłopoty oznacza też fabularne i sceniczne wolty. I tak właśnie jest w najnowszym