"Historia PRL według Mrożka" w inscenizacji Jerzego {#os#1115}Jarockiego{/#} to pierwsza w polskim teatrze próba podsumowania ostatniego półwie­cza. Reżyser rysuje obraz świadomo­ści społeczeństwa skażonego komu­nizmem, ale nikogo nie osądza. Artyści unikają dziś patrzenia w prze­szłość, dlatego spektakl można uznać za ewenement. Przedstawienie Jerzego Jarockiego trafia na wyjątkowo trudny grunt. Teatr z obrzydzeniem odwraca się dziś od spraw społecznych i politycznych, jakby obawiał się, że będzie posądzony o publi­cystykę. Artyści otwarcie przyznają, że nie głosują w wyborach, bo zaangażowa­nie w politykę i tak nic nie zmieni. Gomułka, Kopernik, Szopen... A przecież nie tak dawno teatr był mani­festacją niechęci wobec władzy. Jak po­wietrza szukaliśmy w nim aluzji do ów­czesnej sytuacji. Siedząc na widowni, czuliśmy, że wszyscy jesteśmy po tej sa­mej stronie. Stąd akceptacja tak ewident­nego nieporo