Witold Gombrowicz na pew­nym etapie rozwoju swojego pisarstwa zauroczony był kultu­rą masową w jej wszelkich przejawach, z kiczem i tandetą włącznie. Wynikało to z jego teorii "tajnych marzeń", którą wyłożył w znakomitym artykule zatytułowanym "Grzechy nasze­go wieku przejściowego", opu­blikowanym w roku 1936. W ar­tykule tym Gombrowicz kultu­rze oficjalnej przeciwstawia tzw. kulturę prywatną, charakteryzu­jąc tę ostatnią jako domenę "taj­nych marzeń". Są one wg Gom­browicza rodzajem powierzchow­nych wyobrażeń o podłożu ambicjonalno-erotycznym. Wyobraże­nia te wyzwala m. in. film, ro­mans brukowy, reklama uliczna itp. Gombrowicz wysnuwa z te­go wniosek, że twórca w ogóle, a pisarz w szczególności ma wszelkie szanse pełnić rolę "wo­dza owych tajnych marzeń". Idea ta wydawała mu się nie­zmiernie pociągająca. I był to chyba jeden z najważniejszych powodów, dla których zdecydo­wał się na pisanie powieści sensacyjno-brukowej, d