Przez 45 lat życia w PRL społeczeń­stwo zdążyło przyswoić sobie zasa­dę, że sztuka jest sprawą państwową. Służyła temu zarówno mniej czy bar­dziej ściśle formułowana polityka kul­turalna, jak omnipotężny mecenat pań­stwowy, sprawujący pieczę i władzę nad wydawnictwami, muzeami, filhar­moniami, operami, teatrami i siecią kin. W latach siedemdziesiątych wyłomem w systemie stały się prywatne galerie sztuki, w latach osiemdziesiątych po­wstały pierwsze prywatne teatry. Właścicielem takiego teatru, a właści­wie dwóch teatrów, jest reżyser i aktor Zbigniew Mich. Rozpoczynał pracę ja­ko reżyser w państwowych teatrach za­wodowych, ma na koncie wiele realiza­cji w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Opo­lu i Słupsku. Interesował się od począt­ku technikami stosowanymi w teatrach lalkowych. Efektem tego było przedsta­wienie "Karaluchów" Witkacego - po raz pierwszy zrealizowane w Teatrze Lalki i Aktora w Opolu w roku 1980, po raz drugi w w