Obserwuje się ostatnio szczególny przy­bór fali adaptacji powieściowych na na­szych scenach. Zjawisko to wywołuje wiele sporów. Trudno całkowicie odmówić racji przeciwnikom adaptacji, jeśli widzą w nich główną przeszkodę w rozwoju oryginalnej twórczości dramatopisarskiej. Ale o wiele częściej wysuwają oni za­strzeżenia natury formalno-estetycznej, słuszne w odniesieniu do poszczególnego spektaklu, ale chyba nie wystarczająca, by na tej płaszczyźnie można było roz­strzygać spory co do zjawiska. Po prostu adaptacje wypełniają puste obszary te­matyczne. Łatwo to stwierdzić, jeśli przyj­rzeć się uważnie, jakie to tematy podej­muje się przez adaptacje. Powodzenie "Ani z Zielonego Wzgórza" tłumaczy się pustką w zakresie tematyki dziecięco-młodzieżowej. Powodzenie "Odwetów" Kruczkowskiego, "Przychodzę opowiedzieć" Broszkiewicza, czy ostatnio "Kolumbów" Bratnego - Hanuszkiewicza wyraźnie wskazuje na zapotrzebowanie na temat polityczny. N