Adaptacja sceniczna "Kolum­bów" Romana Bratnego była wyborem niewątpliwie podyk­towanym potrzebą otwartego mówienia o trudnych sprawach naszej współczesności. Wybo­rem nie pozbawionym zresztą ryzyka ze względu na pamięć o książce Bratnego, na trud­ności, które niesie ze sobą każ­da nowa próba przyswojenia teatrowi prozy powieściowej. Poczucie obowiązku wobec sie­bie i wobec widza kazało pod­jąć to ryzyko, wybór podykto­wany jest również faktem, że o tych sprawach nie mówią jeszcze nasi współcześni dra­maturgowie. "Kolumbowie" na scenie - to nie tylko przypomnienie tamtych lat bohaterskich, trud­nych, tamtych ofiar i tamtych krzywd, które najmłodsze po­kolenie dzisiejszych dwudzie­stolatków zaliczyć może już do odległej historii. To także otwarte ukazanie skomplikowa­nych, istotnych problemów mo­ralnych, których nie da się wy­kreślić z doświadczeń. W tym przedstawieniu punk­tem wyjścia staje się Powsta­nie Warszawskie.