"Ziemia obiecana" w reż. Remigiusza Brzyka w Teatrze Nowym w Łodzi. Pisze Izabella Adamczewska w Gazecie Wyborczej - Łódź.

W piątek w Teatrze Nowym pokazano premierowo "Ziemię obiecaną". Remigiusz Brzyk (reżyseria) i Michał Kmiecik (adaptacja) rozłożyli akcenty tak, by podkreślić ostre kontrasty społeczne. Powstał spektakl zaangażowany, zarówno o założycielskim micie Łodzi, jak i drapieżnym kapitalizmie, braku solidarności i szacunku do człowieka. Kwintesencją "Ziemi obiecanej" Brzyka jest scena, w której Müller oprowadza Borowieckiego po swoim pałacu. Wybudował go dla prestiżu, ale w nim jednak nie mieszka, bo mu wygodniej w "starej chałupie". Kiczowate wnętrza rezydencji, salonik mauretański i panieński pokoik pretensjonalnej Mady nie są pokazane, lecz opowiedziane. W tle, jakby w geście oskarżenia, przewija się korowód łódzkiej biedoty - wyobrażenie głodnego o tym, czym bawi się syty. "Ziemia obiecana" jest spektaklem o Łodzi, ale potraktowanej jako pretekst. Zafascynowany gwałtownym rozwojem miasta - " cottonopolis ", "drugiej wieży Babel" - R