Sztuka Tadeusza Różewicza "Spa­ghetti i miecz" została napisana - jak świadczy data pod jej pierwodrukiem w "Dialogu" (nr 12 z 1994 r.) - w latach 1963-1964. Prapremiera jej od­była się niedawno w warszawskim Teatrze Dramatycznym. Mimo snobizowania się wielu naszych teatrów "na Różewicza" (podobnie jak "na Mrożka" czy "na Pintera") nie było jednak chętnych do wystawienia tej właśnie sztuki, chociaż właśnie w ostatnich latach legenda "teatru Różewicza" - urosła do rozmiarów fe­nomenu, przesłaniając artystyczne i ideowe walory sceniczne) twórczości autora "Kąrtoteki". A jest już dziś truizmem stwierdzenie, że Różewicz jest i chyba pozostanie autorem jednej sztuki - "Kartoteki". Potwierdziła to również lektura "Spaghetti i miecza". Ale skoro koń­czymy jej czytanie z uczuciem zawo­du, to jej odbiór ze sceny wywołu­je reakcją o bardziej złożonych motywach. Przede wszystkim - w sto­sunku do pierwodruku - sztuka jest znacznie gorsza pod względe