Dwa i pół roku,licząc od miesiąca druku (w "Dialogu" z 1964 roku) czekał utwór pt."Spaghetti i miecz", do obecnej prapremiery. Zważywszy, że utwory teatralne Różewicza szybko znajdują drogi na sce­ny - jest to opóźnienie zna­mienne. Nazwisko Różewicza często wymienia się obok Mrożka, a przed innymi współ­czesnymi autorami sztuk tea­tralnych. Czemu więc w kon­kretnym wypadku ta opiesza­łość? Trudno było znaleźć wspólny mianownik dla paru lepszych czy gorszych, trochę natrętnych i przeciąganych dowcipów i sytuacyjek,połączonych nied­bale wspólnym tytułem dwu­częściowego utworu. Witold Skaruch mniemał, że go zna­lazł. Akt pierwszy zrobił dru­gim, i na odwrót, tu coś do­dał (nawet sporo), tam ujął - zrobiła się wersja sceniczna Różewiczowskiego żartu (do­datki są oczywiście też pióra Różewicza). Niestety, scepty­cyzm i nieufność okazały się uzasadnione, również na Sali Prób grotesce nie przybyło znaczenia, głę