Dziś i jutro w Teatrze Polskim w Bydgoszczy odbędzie się sympozjum "Polityczność instytucji sztuki. Co po instytucji krytycznej?", którego kuratorką jest Marta Keil.
Jak powinna dzisiaj funkcjonować publiczna instytucja sztuki wobec wyczerpywania się modelu demokracji reprezentacyjnej oraz post-fordowskiego modelu ekonomicznego? W jaki sposób instytucje sztuki powinny reagować na rosnącą rolę pracy kognitywnej, intelektualnej, afektywnej, kluczowej dla obecnego, późnokapitalistycznego systemu ekonomicznego, a oznaczającej między innymi nieustanną elastyczność pracowników, projektową i sieciową strukturę współpracy, tymczasowość i konieczność nieustannego dostosowywania się do zmiennych warunków zewnętrznych? Owszem, ten rodzaj pracy oferuje możliwość realizacji pasji, ale powoduje również zniesienie granic między pracą a życiem, rosnącą eksploatację czasu i sił pracowników; słowem, rosnącą prekaryzację warunków pracy. Jak instytucje sztuki powinny zareagować na palącą potrzebę nowej formy organizowania się i funkcjonowania oddolnych, obywatelskich ruchów politycznych, skoro minionych kilka lat poka