NA to że z reguły dziś służy teatrom do rozprawiania się teraźniejszością - klasyka, głównie Szekspir, a twórczość nowa do rozprawiania się z przeszłością, złożyło się tak wiele przyczyn i tak znanych, że o nich nawet pisać nie warto. Właśnie jednym z nowych dzieł, rozprawiających się z niedawna historią jest ,,RADOŚĆ Z ODZYSKANEGO ŚMIETNIKA" JERZEGO KRASSOWSKIEGO według powieści JULIUSZA KADENA BANDROWSKIEGO "GENERAŁ BARCZ", pokazana warszawskiej publiczności przez TEATR LUDOWY Z NOWEJ HUTY w ramach jego pokazów w Teatrze Polskim. Reżyserował sztukę autor przeróbki, scenografem jest uklasyczniony już deformator malarski JÓZEF SZAJNA. Jest to rozprawa z przeszłością dziś już zamkniętą i załatwioną polemicznie tudzież publicystycznie. Pod tym względem jest jakaś zasadnicza różnica między Kadenem, który to pisał jeszcze na żywo i tworzył w ten sposób twórczy pamflet na świat otaczający, ryzykując pomyłkę publi