"Nie mogę się nadziwić głupo­cie cenzorów, którzy przepusz­czają utwory podobne do tego, gdzie udowadnia się konieczność zgilotynowania wszystkich boga­czy i dostojników..." pisał carski urzędnik po ukazaniu się "Zawikłanej sprawy", jednego z pierw­szych utworów Michała Jewgrafowicza Sałtykowa (Michał Szczedrin) to pseudonim literacki, który przybrał Sałtykow w 10 lat później wydając swoje "Szkice gubernialne". Słowa te doskonale charakte­ryzują pasję twórczą Sałtykowa - nieugiętego demaskatora pod­łości i niesprawiedliwości ustro­ju feudalno-pańszczyźnianego car­skiej Rosji. Jego satyra, ope­rująca nierzadko niezwykle śmiałymi przejaskrawieniami i - zdawałoby się nieprawdopodob­nymi sytuacjami, pozostała mimo to w pełni realistyczna, uderzała celnie w najbardziej charakte­rystyczne i typowe symptomy życia Rosji carskiej, ukazywała prawdę z taką siłą uogólnień, że nie tylko piętnowała fałsz i zło w określonym okresi