Józef Szajna zaprezentował w teatrze "Studio" nowy spektakl, z serii portretów scenicznych. Przedstawienie poświęcono Majakowskiemu. Poprzednie dotyczyły Witkacego, Dantego i Cervantesa. (W inscenizacji Ireny Jun - także i Rabelais'go.) Teatr "Studio" ma architek­turę typową dla teatru trady­cyjnego. Nic by w tym nie było osobliwego, gdyby nie sprzecz­ność z koncepcjami Szajny, z je­go stylem. Najciekawsze jego przedstawienia rozgrywają się w każdym punkcie sali, na ca­łej widowni. Twórca teatru "Studio" próbuje tej sprzeczno­ści zaradzić, przerzuceniem po­mostów przez środek widowni, raz umieszczeniem terenów bo­cznych. Jest to rozwiązanie po­łowiczne. Wywołuje ten skutek, że nie ma w "Studio" miejsc uprzywilejowanych. Wszystkie grzeszą mankamentami akusty­ki lub widzialności. Właściwym środkiem byłoby zastosowanie teatru "sferycznego". Zapewne przyniesie to przyszła rekon­strukcja sali. Druga trudność na tym pole­ga, że Szajna środk