W czwartek, 17 lutego, w warszawskim Teatrze Studio, Józef Szajna występuje z kolejną premierą. Jest nią " Majakowski" - czwarte dzieło z cyklu "Portrety". Przedstawienie to, w reżyserii i scenografii Józefa Szajny, z muzyką Zygmunta Koniecznego, przygotowane zostało w opar­ciu o wiersze, poematy i utwory sceniczne Majakowskiego. Na kilka go­dzin przed premierą poprosiliśmy JÓZEFA SZAJNĘ o wypowiedź dla Czytelników Kuriera.

- W cyklu "Portrety" tradycyjnie już przedstawiam ludzi, którzy stanowili o przełomie swoich epok. Tak jest i z Majakowskim, żyjącym na przełomie carskiej Rosji i porewolucyjnego urządzania się. O ile w "Dantem", "Witkacym" czy "Cervantesie" podejmowałem zagadnienia o charakterze ogólnoludzkim, to "Maja­kowski" jest spektaklem politycznym, agitującym, satyrycznym. Jest to bo­wiem przedstawienie i portret poety rewolucyjnego, któremu sprawy poli­tyki nie były ani obce, ani obojętne. Punktem wyjścia jest dla mnie mo­ment tworzenia i narastania świado­mości społecznej. Wyjścia ludzi dotąd pognębionych i lekceważonych z umow­nych "pak", poderwanie się do czynu. Opierając się wyłącznie na tekstach Majakowskiego (głównie na fragmentach "Łaźni" i "Pluskwy"), podejmuję prob­lem życia i przemian zachodzących w społeczeństwie porewolucyjnym. Jak Majakowski zadaję sobie i widzom py­tania - na ile zachowana została ta pierwotna czystość i wrażliwo