Teatr Szajny wkomponował się zde­cydowanie w krajobraz teatralny kra­ju i stolicy. Dokładniej: krajobraz teatralno-plastyczny, bo odbiera się go w kontekście urządzonej w przyległych salach wystawy plastyki, zarówno dzieł Szajny jak i bliskich mu twórców. Jakąś sumą plastyczno-teatralnych przemyśleń i do­świadczeń Józefa Szajny, dyrektora i kierownika artystycznego teatru ,,Studio", jest ostatnia premiera tego teatru - "Gulgutiera", najbardziej chyba z dotychczasowych jego dzieł scenicznych reprezentatywna dla "Te­atru Szajny". Może dlatego, że ko­rzystał tu nie z obcego, gotowego tekstu dramatycznego lecz ze sce­nariusza, którego jest współautorem - obok Marii Czanerle, która od początku uważnie śledziła teatralną drogę Szajny, dając wyraz akceptują­cy tym zainteresowaniom jako wy­bitny krytyk teatralny. W tej sytuacji można chyba mówić o zgranej współ­pracy autorskiej. Sam scenariusz jest zresztą i tutaj dla Szajny pretekstem raczej