Dwaj maszyniści porywają pociąg, czyli sensacja i filozofia według Witkacego w Teatrze Polskim Po scenie jeździć będzie kolejka pod­łączona do samplera. Zabrzmią też dwa preparowane pianina. Projek­cje wideo pokażą przesuwający się widok z okien pociągu. Aktorzy będą mówili w tempie narzuconym przez sceniczną machinerię. A jeśli któryś nie zdąży? Trudno, jego kwestia przepadnie. Pociąg jedzie dalej. Jak mówi ob­razowo autor projekcji filmowych Artur Sienicki: ten spektakl pędzi niczym pociąg, którego nie da się zatrzymać, zaś wysiadanie w bie­gu grozi śmiercią. A reżyser Michał Zadara dodaje, że to nieco przy­pomina operę, gdzie muzyka dyk­tuje długość wypowiedzi. Choć... W operze dyrygent i orkiestra są w stanie spowolnić tempo, dopaso­wać się do śpiewaka. Maszyna jest w tym względzie bezlitosna. Dlaczego jeden z najbardziej znanych i najciekawszych współ­czesnych polskich reżyserów posta­nowił przygotować w bydgoskim