"Mąż i żona" to jedna z komedii Aleksandra {#au#207}Fredry{/#}, o którą w przeszłości toczyły się zażarte spory. Drażniła jej treść, bo jak pisano - stoi na ostatnim krańcu przyzwoitości. Drażniły pozba­wione moralnego zmysłu postaci, któ­re Fredro wiernie osadził w miłosnej obyczajowości epoki. Dzisiaj nato­miast z "Mężem i żoną" jest inny kło­pot. Owa obyczajowość tak bardzo się od nas oddaliła, że trzeba wielu sta­rań i inwencji, by tekst ożył na scenie. Ale jest to możliwe. Udowodnił to war­szawski Teatr Powszechny. Kto wybierze się na przedstawienie "Mąż i żona" grane właśnie na małej scenie teatru, ma zagwarantowane dwie go­dziny zabawy w dobrym guście i sty­lu; choć ze sztuką pięknego mówie­nia wiersza w Powszechnym jest różnie. Krzysztof {#os#694}Zaleski{/#}, reżyser przedstawienia, na pewno nie gwał­ci Fredrowskiego tekstu, ale też nie traktuje go nabożnie. Puryści wytkną mu zapewne to, że pozwala, by akto­r