Witold Wandurski: "Śmiertka na gruszy". Reżyseria i inscenizacja: Tadeusz Żuchniewski. Scenografia: Adam Kilian. Muzyka: Grzegorz Kardaś. Choreografia: Eugeniusz Papliński. Występy gościnne teatru im. Jaracza z Olsztyna na scenie teatru "Ateneum" w Warszawie.
Szczupły jest dorobek dramaturgiczny Witolda Wandurskiego, rewolucyjnego poety, komunisty, którego życie zakończyło się tragicznie. Jego działalność polityczna w szeregach KPP zrehabilitowana została po XX Zjeździe KPZR w roku 1956. Czy doczeka się także nowej, pozytywnej oceny jego działalność literacka? Ma na pewno swoje miejsce w historii lewego nurtu polskiej literatury jego twórczość poetycka. Gorzej jest z dramaturgią. "Śmierć na gruszy", wystawiona po raz pierwszy 15 stycznia 1925 roku na scenie teatru im. Słowackiego w Krakowie, uchodzi za jego najlepszą sztukę. Zamierzał wystawić ją przed kilku laty Teatr Narodowy w Warszawie. Drogę na sceny Polski Ludowej otwarło jej jednak przedstawienie opracowane przez Teodora Mierzeję z robotniczym zespołem amatorskim w Bielawie. Potem sięgnął po sztukę w wersji zaadaptowanej przez Mierzeję Teatr Ludowy w Nowej Hucie. Tu nadał jej kształt literacki Jerzy Broszkiewicz (opierając się na opracowaniu M