EN

25.12.1993 Wersja do druku

Najciemniej pod latarnią

Wkoło aż huczy. Wszyscy wiedzą kto, kogo, z kim zdradza. Tylko zadufany mąż, sam nie bez winy, niczego się nie domyśla. Hoduje żmiję na własnej piersi, za­chęcając przyjaciela domu do bywa­nia pod jego dachem. Ani mu w zaro­zumiałej głowie zaświta, że ktoś mo­że zainteresować się jego bogobojną małżonką, uwodzić ją cichaczem, gdy tylko nadarza się okazja. I ten wierny przyjaciel korzysta także skwapliwie z wdzięków pokojówki, którymi nie gardzi pan domu. Najzabawniejsze są sceny, w któ­rych oszukiwany podwójnie Hrabia Wacław - Janusz {#os#319}Gajos{/#} traktuje oszu­kującego go Alfreda - Piotra {#os#327}Macha­licę{/#} w świętoszkowatej postaci jako najlepszego powiernika swoich mę­skich spraw. I chełpi się swoją prze­wagą, perorując o zazdrosnych mę­żach godnych kary. Lekceważona przez męża Elwira - Krystyna {#os#305}Janda{/#} - jest skłonna do płaczliwości z byle powodu; leje łzy zarówno z radości, jak i smutku. Ro­

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Najciemniej pod latarnią

Źródło:

Materiał nadesłany

Kobieta i Życie nr 51

Autor:

Barbara Henkel

Data:

25.12.1993

Realizacje repertuarowe