28 i 31 października 1892 r. wiel­ka francuska aktorka Sarah Bernhardt wystąpiła w Teatrze Wielkim w Warszawie (grywano tu wówczas dramaty i komedie) w dramacie Victoriena Sardou "La Tosca". Sto lat później dyrektor Sławomir Piet­ras wystawił operę pod tym samym tytułem, napisaną przez Giacoma Puccinniego do libretta według sztuki Sardou, której światowa pra­premiera odbyła się w 1900 r.

Dramatu dziś już prawie nikt nie pamięta. Za to opera należy do najbardziej znanych na świecie, a jedną z najwspanialszych kreacji w roli Toski stworzyła primadonna wszech czasów Maria Callas. W Polsce w Teatrze Wielkim operę Pucciniego wystawiano trzykrotnie dając łącznie 625 przedstawień! W programie do opery dyrektor Pietras napisał, że w aktualnej, czwartej inscenizacji "realizatorzy postanowili dążyć do odtworzenia pierwotnej atmo­sfery tego romansu kryminalne­go, kreśląc go według didaska­liów, zaczerpniętych z teatralnego pierwowzoru". Zamysł udało się wykonać, ale spektaklowi nie wy­szło to wcale na dobre. Scenografia (Mariusz Chwedczuk - dekoracje, Xymena Zaniewska - kostiumy) jest przeciętna, inscenizacja (Klaus Wagner) - również. Na uwagę zasługuje jedynie Joanna Cortes śpiewająca tytułową Toscę. Ona też zasłużyła na największe brawa, których premierowa publiczność nie nadużywała. Miłośnicy operowych wido­wisk z pewno�